ناگفته ای از جنگ شیمیایی در گفتگو با مسئول سابق ش.م.ر سپاه پاسداران: 11 مرداد 67؛ حمله به شیخ عثمان با انگیزه نسل کشی

مسئول سابق ش.م.ر سپاه گفت: حمله شیمیایی به دهستان شیخ عثمان از مناطق شهرستان اشنویه در ادامه نسل کشی ایرانیان وبا زیر پا گذاشتن حقوق بشر دوستانه توسط عراق انجام شد.

یازده مرداد سالروز یکی دیگر از فجایعی است که صدام در طول 8 سال دفاع مقدس به ویژه در پنج ماهه انتهایی جنگ بر علیه مردم بی‎دفاع شهر و روستاهای مرزی ایران انجام داد. در این روز جنگنده های عراق یکی از روستاهای مرزی ایران به نام شیخ عثمان را مورد حملات شیمیایی قرار داد و صدها زن و مرد بی‎گناه را به شهادت رساندند.
سردار محمد باقر نیک‎خواه مسئول سابق ش. م. ر سپاه و از محققین کاربرد سلاح‎های شیمیایی توسط عراق بر علیه ایران در گفتگویی اختصاصی با خبرنگار قربانیان سلاح‌های شیمیایی در خصوص این حادثه گفت: حمله شیمیایی به دهستان شیخ عثمان از مناطق شهرستان اشنویه در ادامه نسل کشی ایرانیان وبا زیر پا گذاشتن حقوق بشر دوستانه توسط عراق انجام شد.
وی در توضیح این حمله افزود: ساعت 3.15 دقیقه بامداد روز 11 مرداد ماه 1367 ارتش عراق با هواپیما و بالگرد شبانه وبا استفاده از اصل غافل گیری مردم در خواب دهستان شیخ عثمان در مثلث مرزی ایران، عراق و ترکیه را آماج حملات 10 بمب شیمیایی‎با عامل خردل و سیانور قرار داد.
نیک‎خواه ادامه داد: بسیاری از مردم روستا و ساکنین آن در خواب به شهادت رسیدند و 70 درصد مردم روستا شیمیایی شدند و نزدیک به دو هزار نفر از مردم در این منطقه شیمیایی شدند و نزدیک به 150 نفر ان‌ها به شهادت رسیدند اما عراق به این اقدام بسنده نکرد و در ادامه حملات شیمیایی‎ پراکنده‌ای در جبهه‌ها و شهرها انجام داد تا روز چهارم شهریور 1367 یک روز پس از پذیرش قطع‌نامه 620 که آخرین گلوله شیمیایی عراق به زمین نشست.
وی در ادامه تاریخچه حملات شیمیایی بر علیه غیر نظامیان ایران را یادآور شد و افزود: حمله به دهستان شیخ عثمان چهارمین موج حملات شیمیایی برعلیه غیر نظامیان در سال‌های پایانی جنگ بود و پیش از آن خرمشهر در سال 1366، روستاهای مرزی ایران در نیمه اول فروردین تا 31 فروردین این سال، شهر سردشت و روستاهای مرزی اطراف اهواز و شهرهای بانه و مریوان، روستاهای زرده، دیره و قلعه چی مورد حملات شیمیایی قرار گرفتند.
نیک خواه تاکید کرد: این حملات نقاط عطفی در جنایات عراق بر علیه مردم بی دفاع و غیر نظامی شهرها و روستاهای کشورمان است.
حمله شیخ عثمان عامل صدور قطع نامه 620 شورای امنیت
مسئول سابق ش. م. ر با اشاره به واکنش ایران به این حمله گفت: پس از رویداد یازده مرداد و مذاکرات دوباره ایران با دبیر کل، آخرین تیم کارشناسی که ششمین گروه اعزامی به ایران بود در مردادماه وارد ایران شدند و از مناطق شیمیایی شده گزارشی تهیه و آن را در اواخر مرداد تسلیم دبیر کل سازمان ملل متحد نمودند که وی گزارش را به شورای امنیت ارجاع داد.
وی افزود: شورای امنیت پس از ده روز مشورت به درخواست کشورهای انگلستان، ایتالیا، آلمان، ایرلند جنوبی و ژاپن قطع نامه 620 را به فاصله یک روز از آخرین گلوله‎ی شیمیایی که در جنوب ایران به زمین نشست را تصویب کردند و در واقع حادثه شیخ عثمان به صدور قطع‌نامه 620 انجامید.
نیک‌خواه همچنین اظهار کرد: این قطع‎نامه دومین قطع‎نامه‎ای بود که بعد از شش بیانیه و بعد از قطع‎نامه 612 منع کاربرد سلاح‎های شیمیایی، تصویب شد و در آن به صورت واضح اشاره شد که سربازان و مردم غیرنظامی ایران مورد حملات شیمیایی قرار گرفته و به طور مشخص گفته شد که عراق از این سلاح‎ها استفاده کرده است. هر چند در کنار آن قید شد که سربازان عراقی نیز از منبعی نامشخص شیمیایی شده‎اند.
وی با اشاره به ویژگی‎های قطع‎نامه 620 ادامه داد: یکی از این ویژگی‎های این قطعنامه ترسیم یک خط کاری مشخص برای دبیر کل سازمان ملل بود. به صورتی که این قطعنامه دبیر کل را موظف کرد که پس از این و بعد از هرگونه گزارش وقوع حمله شیمیایی وی باید هیأتی را به منطقه اعزام کند و نیاز به مشورت با شورای امنیت ندارد.
وی افزود: همچنین در این قطعنامه علاوه‎بر منع کاربرد به پیشنهاد این کشورها کمیسیون خلع سلاح شیمیایی تا رسیدن به نتیجه مطلوب هرگونه توسعه، تولید و ذخیره‎ی این گونه سلاح‎ها را ممنوع اعلام کرد، و این ممنوعیت حتی برای کشورهایی که معاهده ژنو را امضاء نکرده بودند لازم‌الاجرا شد و این یک موفقیت برای جلوگیری ترویج استفاده از سلاح‎های کشتار جمعی بود.
نیک‎خواه با یادآوری درخواست‌های مکرر ایران پیش از این حادثه برای اعزام تیم کارشناسی به مناطق، ادامه داد: جمهوری اسلامی ایران از فاجعه حلبچه به بعد به موازات جنایاتی که عراق مرتکب می‎شد واکنش‎هایی از خود نشان می‎داد به صورتی که ابتدا اطلاعاتی را جمع آوری و سپس مذاکراتی را با سازمان ملل انجام می‌داد.
وی افزود: پس از این که عراق منطقه‎ای را بمباران شیمیایی می‎کرد من در ستاد جنگ‎های نوین و یا همان ش. م. ر در قرارگاه خاتم‌الانبیا به عنوان مسئول و با کمک یگان‎های پدافند شیمیایی نظیر تیپ 24 امام سجاد، تیپ 11 والعادیات، تیپ 23 نصرت و تیپ 114 حجر بن عدی اطلاعات جمع‎آوری شده را ابتدا به ستاد تبلیغات جنگ و آقای کمال خرازی داده و به موازات به وزارت خارجه ارسال می‎شد.
نیک‎خواه ادامه داد: در ادامه و متعاقب آن، اسناد و اطلاعات بیشتری از محل دقیق بمباران شیمیایی، نوع و عامل به کار رفته، تعداد مصدومین و شهدا و ... را از آن جمع‎آوری و ارائه ‎شد.
وی تصریح کرد: ایران در تمام این مکاتبات چند مورد را خواهان بود که ثبت جنایات در شورای امنیت، درخواست اعزام تیم کارشناس و متخصصان سلاح‎های شیمیایی به مناطق شیمیایی شده، محکومیت این حملات توسط دبیر کل سازمان و شورای امنیت، تنبیه متجاوز بر اساس ماده 3 و 5 منشور شورای امنیت، ممانعت از ادامه این حملات شیمیایی، تحریم کشورهایی که در تولید و کاربرد سلاح‎ها عراق را یاری کردند و برخورد با ناقضین اصلی‎تر ین خواسته‎ها بود.
محقق کاربرد سلاح‌های شیمیایی در جنگ تحمیلی اضافه کرد: هرچند ایران مکرر گزارشاتی به سازمان ملل ارسال می‎کرد اما در سال 66 و در پنج ماهی که عراق مستمر حملات شیمیایی انجام می‎داد و نیز در حادثه سردشت که این جنایت و کاربرد سلاح‎های شیمیایی کاملاً ثابت شده بود سازمان ملل و شورای امنیت تعلل ‎کرد.
نیک‎خواه افزود: شورای امنیت بعد از حادثه سردشت تیم کارشناسی اعزام نکرد و با آغاز سال 67 با تمام جنایات که عراق مرتکب شد و به رغم دو ماه پیگیری ایران تیم کارشناسی شورای امنیت نهایت در 10 تیر ماه به ایران آمد و ایران شدیداً این بی‎تفاوتی شورای امنیت را مورد انتقاد قرار داد.
وی ادامه داد: در این زمان حتی بسیاری از مسئولان نیز به صورت جداگانه و به موازات دیگر اقدامات جمهوری اسلامی ایران مکاتباتی برای توجه بیشتر سازمان ملل داشتند و حتی ایران با بسیاری از سازمان‎ها و گروه‎های منطقه‎ای و فرا منطقه‎ای مانند جنبش غیر متعهدها مذاکراتی داشت.
مسئول سابق ش. م. ر سپاه در پایان خاطر نشان کرد : پس از اعزام تیم کارشناسی در فاصله روزهای ده تا چهارده تیر ماه این تیم گزارشی را تهیه و به دبیر کل سازمان ملل ارائه کرد و وی نیز بعد مطالعه و تکمیل آن را به رییس شورای امنیت ارجاع داد اما به رغم این گزارش هیچ اقدامی صورت نگرفت و حتی بیانیه‎ای هم داده نشد