در گفت وگو با محمد باقر نیکخواه مطرح شد: از صدور قطعنامه 620 تا دخالت های نظامی آمریکا در خلیج فارس

محمد باقر نیکخواه : در زمان جنگ روزانه 15 فروند بالگرد AH دریایی آمریکا بر فراز خلیج فارس پرواز می کردند و با یک خط محرمانه اطلاعات مربوط به مسیر تردد کشتی های ایران رابه عراق می دادند و خلبانان عراقی با استفاده از این اطلاعات ناوهای ایرانی را بمباران می کردند.

شهریور، ماه آغازین جنگی است که عراق بر علیه نظام جمهوری اسلامی ایران شروع کرد، نبردی که هشت سال بعد در همین ماه با پیروزی نظامی ایران در بیشتر جبهه ها و حملات رزمندگان اسلام به قلب سپاه عراق، با امضاء عهد نامه 598 به پایان رسید. در این هشت سال رژیم بعث جنایاتی مرتکب شد که بسیاری از آن ها با حمایت مستقیم کشورهای غربی و غیر مستقیم شورای امنیت همراه بوده است. شاید 6 سال جنگ شیمیایی بهترین مصداق برای نشان دادن این حمایت ها باشد. گر چه گاه این حمایت ها خود را به شکل حمایت نظامی نشان می‌داد و با دخالت مستقیم غرب و به ویژه آمریکا در خلیج فارس به نفع عراق و بر علیه ایران نیز همراه بود. اما باز هم آن چه بیشتر به چشم می آید، حمایت از این رژیم در جنگ شیمیایی است. طوری که به رغم استفاده عراق از این سلاح کشتار جمعی در شهر ها و مناطق مسکونی که زیر پا گذاشتن تمامی کنوانسیون های حقوق بشر بود، این مراجع قانونی ومدعیان دروغین حقوق بشر، باز هم سکوتی تلخ را انتخاب کردند و تنها پس از پذیرش قطعنامه توسط عراق قطعنامه ای خنثی به نام قطعنامه 6200 را صادر کردند که نکات تاریک بسیاری دارد. برای روشن شدن این نکات و نگاهی به دخالت های نظامی آمریکا با مسئول سابق ش. م. ر سپاه گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می‌آید.
سردار محمدباقر نیکخواه گفت: صدور قطعنامه 6200 تنها یک نوشدارو پس از مرگ سهراب بود و دارای نکات منفی بسیاری است.
وی در توضیح این نکات افزود: این قطعنامه می توانست در اولین گزارش هیئت اعزامی سازمان ملل پس از عملیات خیبر در سال 62 ه. ش/ 1984 م و به جای آن بیانیه که هیچ اثری نداشت صادر شود.
نیکخواه تصریح کرد: به عبارتی قطعنامه 620 هر چند یک ساز و کار ضعیف دارد اما باید پیش از این به عنوان سندی در جهت احقاق مظلومیت جمهوری اسلامی ایران و اثبات تجاوز شیمیایی عراق صادر می شد.
نیکخواه یادآور شد: یکی دیگر از نکات قطعنامه 620، این است که پس از پذیرش قطعنامه 598 توسط عراق در 15 مرداد 1367 صادر شد و تاثیری در مجازات وتنبیه این کشور نداشت.
وی همچنین گفت: کشورهای غربی و شورای امنیت در واقع زمانی این قطعنامه را صادر کردند که مطمئن شدند عراق توانسته مأموریت خود در برابر نظام جمهوری اسلامی ایران انجام دهد.
نیکخواه همچنین ضمن تحلیلی از این قطعنامه گفت: اگر عراق قطعنامه را نمی پذیرفت و به جنگ ادامه می داد چه بسا که مفاد این قطعنامه نیز همچون قطعنامه های پیش از آن بسیار خنثی و بی‌خاصیت بود و هیچ یک از خواسته های ایران را برآورده نمی کرد.
وی افزود: سازمان ملل وشورای امنیت در حالی بعد از 6 سال جنگ شیمیایی عراق بر علیه ایران این قطعنامه را صادر کردند که پس از حمله عراق به کویت در 1991 و در فاصله 4 ماه، 12 قطعنامه شدید بر علیه عراق صادر نمودند و از این مجمل می توان به اغراض غرب و شورای امنیت در قبال جنگ تحمیلی پی برد.
وی با بیان اینکه با توجه به ماهیت شورای امنیت در آن زمان انتظار بیشتری نیز از این مرجع وجود نداشت ادامه داد: اعضای دائم شورای امنیت در آن زمان انگلیس، فرانسه، امریکا و اتحاد جماهیرشوروی یعنی تأمین کنندگان اصلی زارد خانه های شیمیایی عراق بودند.
نیکخواه ادامه داد:از سویی دیگر شرکت های دولتی و خصوصی که عراق را برای انجام این جنایات کمک می‌کردند وابسته به این دولتها بودند وبه دلیل تضاد منافع با نظام جمهوری اسلامی وترس از صدورانقلاب چنین اعمالی را انجام می‌دادند.
وی با اشاره به اعلام موضع صریح این کشورها در زمان جنگ در برابر ایران افزود: آن ها به صراحت می گفتند که ایران نباید پیروزجنگ باشد و در راه رسیدن به این هدف عراق را حمایت می کردندکه این حمایت در بیشتر مواقع شکل کمک مستقیم را به خود می گرفت.
نیکخواه تأکید کرد: به همین دلیل آمریکا در خلیج فارس مستقر شد و حتی در باز پس گیری فاو ناوهای آمریکایی از درون خلیج فارس بر سر رزمندگان ایران آتش می ریختند و یا در 12 تیر 67 هواپیمای ایر باس را منهدم کردند.
وی ادامه داد: آن ها حتی سکوهای نفتی رشادت و رسالت ایران را اشغال کردند و یا روزانه با ارسال پیام هایی در کریدور پروازی و خطو هوایی ایران، اختلال ایجاد می کردند.
نیکخواه ادامه داد: این را هم باید به این کمک ها افزود که روزانه 15 فروند بالگرد AH دریایی آمریکا بر فراز خلیج فارس پرواز می کردند و با یک خط محرمانه اطلاعات مربوط به مسیر تردد کشتی های ایران رابه عراق می دادند و خلبانان عراقی با استفاده از این اطلاعات ناوهای ایرانی را بمباران می کردند.
نیکخواه در پایان خاطر نشان کرد: این حقایق نشان می دهد که عراق در این جنگ تنها نبود و تمام دنیا را پشت سر خود داشت و با اطمینان از حمایت جهانی و عدم واکنش شورای امنیت این جنایات را مرتکب می شد.