اولین شهید حملات شیمیایی سال 1359 به شهادت رسید

هدهدی فرمانده تیپ پدافندشیمیایی23 نصرت گفت: در بمباران23 دی ماه 1359 ، هفت نفر از رزمندگان ایرانی مجروح و یک نفر به شهادت رسید که اولین شهید حملات شیمیایی عراق علیه ایران محسوب می‌شود.

سردار هدهدی از قدیمی ترین فرماندهان دفاع شیمیایی است که پس از اعلام ضرورت تشکیل تیپ ها و منسجم شدن فعالیت های پدافندی، ابتدا فرماندهی گردان ش.م.ر مستقر در غرب کشور و سپس تیپ پدافند شیمیایی 23 نصرت را به عهده گرفت این بار پای صحبت او نشستیم تا از ناگفته های جنگ شیمیایی برایمان بگوید.
به گزارش خبرنگار سلاح های شیمیایی سردار هدهدی در ابتدا با نگاهی به تاریخچه کاربرد سلاح های شیمیایی در جنگ بر علیه ایران گفت: رژیم عراق از ابتدای جنگ به صورتی مستمر اما پراکنده از سلاح های شیمیایی استفاده می کرد که این حملات بیشتر در مناطق مرزی و بر علیه غیر نظامیان مرز نشین بوده است.
وی افزود: در این میان اشتباهات خلبانان عراقی حتی باعث شیمیایی شدن ارتش عراق هم شده است.
هدهدی با ذکر نمونه ای از این اشتباهات ادامه داد: در بسیاری از موارد بر اثر اشتباه خلبانان عراقی بمب های شیمیایی در میان نیروهای عراقی رها شده و نیروهای مرزی عراق هم قربانی این جنایت رژیم بعث شده اند و برخی نیز برای سرپوش گذاشتن بر این جنایت توسط مزدوران بعثی کشته شدند.
وی اظهار داشت: حتی به گفته یکی از اسرای عراقی ، مسئولین ارتش عراق 2 سرباز را که شیمیایی شده بودند به بهانه درمان به عقبه جبهه منتقل کرده و در راه آن ها را زنده به گور کردند.
فرمانده تیپ 23 نصرت با اشاره به روند استفاده از سلاح های شیمیایی ادامه داد: دشمن ابتدا 23دی ماه سال 59 در جبهه میمک از گازهای شیمیایی استفاده کرد که بیشتر ترکیبات تهوع آور و اشک آور بود و در این بمباران که با استفاده از گلوله های توپ انجام شد.
وی در خصوص نتیجه این بمباران شیمیایی گفت: در این بمباران 7 نفر از رزمندگان ایرانی مجروح و یک نفر به شهادت رسید و مجروحین بیش از هر چیز از سرگیجه رنج می بردند، پس می‌توان گفت نخستین شهید حملات شیمیایی در جبهه میمک به شهادت رسید.
وی افزود: این روند همچنان ادامه داشت. به طوری که در عملیات بیت المقدس، رمضان و محرم و چند عملیات کوچک آثار استفاده از سلاح های شیمیایی دیده شد و سال به سال به وسعت آن افزوده شد به صورتی که می توان گفت استفاده گسترده دشمن از سلاح های شیمیایی بیش از خیبر در عملیات والفجر2 بود.
هدهدی ادامه داد: در این عملیات رژیم بعث به وسیله توپخانه و هواپیما مناطق اطراف پادگان حاج عمران و ارتفاعات قمطره را بمباران شیمیایی کرد.
پس از این در عملیات والفجر 4 رژیم بعث در ارتفاعات کله قندی و یکی از روستاهای شمال بانه به نام بانه جان از سلاح های شیمیایی با عامل گاز خردل استفاده کرد که به شهات یک چوپان و مصدومیت 35 نفر از اهالی روستا انجامید که تعدادی از آن ها برای همیشه بینایی خود را از دست دادند .
وی افزود: بعد از این عملیات نیز در عملیات های کوچک دیگر نیز بمباران های شیمیایی صورت گرفت که بیشتر با گاز اشک آور بود اما به شهادت نیروها نیا نجامید.
هدهدی ادامه داد: این استفاده ها گاه به گاه ادامه داشت تا این که در عملیات خیبردشمن که در عملیات های زمینی در جزیره، به بن بست رسیده بود به یک باره در ابعاد وسیع به استفاده از سلاح های شیمیایی روی آورد.
وی خاطر نشان کرد: در این عملیات دشمن از گاز اعصاب بر علیه نیروهای ایرانی استفاده کردکه استفاده آن پس از جنگ اول جهانی براساس کنواسیون های بین المللی ممنوع شده بود و این هم سندی دیگر از مظلومیت رزمندگان ایرانی است.
فرمانده تیپ 23 نصرت ادامه داد: همزمان با استفاده گسترده از سلاح های شیمیایی در خیبر ابلاغیه ارائه تجهیزات انفرادی به نیروها هم صادر شد و شاید بتوان گفت دفاع شیمیایی ما در این عملیات شکل منسجمی به خود گرفت.
وی اظهار داشت: بر اساس این ابلاغیه قرار شد تعدادی از پرسنل و نیروها آموزش دیده و پس از آن برای آموزش به مناطق بروند اما در جزایر با توجه به محدودیت، قرار شد نیروها همان جا بمانند و تجهیزات و مربی آموزشی به منطقه اعزام و آموزش در محل صورت بگیرد.
هدهدی با ذکر خاطره ای از خیبر گفت: در عملیات خیبر به همراه تیم اعزامی سازمان ملل یک خبرنگار هم حضور داشت که بعد از بازدید از یکی از نیروهای ایرانی علت عدم انفجار بمب های سلاح های شیمیایی را پرسید و رزمنده ی ایرانی از روی صداقت پاسخ می دهد به خاطر نقص فیوز این بمب ها عمل نکرد.
وی ادامه داد: این خبرنگار یا به نوعی جاسوس از این نکته استفاده کرده و این اطلاعات را به سران ارتش عراق منتقل کرده که این اطلاعات سبب شد تا آن ها در ساختار بمب ها تجدید نظر کنند و از این زمان به بعد تا عملیات والفجر8 موردی از بمب های عمل نکرده مشاهده نمی شود و این ها تنها گوشه ای از مظلومیت ما در طول هشت سال دفاع مقدس است.
هدهدی در پایان این گفتگو ضمن اشاره به چگونگی ورودش به واحد ش.م.ر اظهار داشت : در بهداری سپاه خدمت می کردم که با مواردی برخوردم که نشانه از جنگ شیمیایی در آن ها مشاهده می شد و با توجه به مجروحیت خفیف این افراد به صورت سرپایی مداوا می شدند و این باعث شد تا با وضعیت مجروحین شیمیایی پیش از ورود به این واحد آشنا شوم.
وی افزود: اگرچه بیش از این نیز دوره پدافندی ش.م.ر را در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران گذرانده بودم و این دوره ها به اضافه فعالیت در بهداری قرارگاه نجف باعث شد تا به صلاح دید دکتر رجایی مسئول وقت ش.م.ر سپاه مسئولیت پدافند را در غرب کشور به عهده بگیرم.
فرمانده وقت تیپ 23 نصرت تصریح کرد: به این ترتیب اگر در آن زمان به مسئله درمان علاقه مندی بیشتری داشتم و حتی پیش از پیروزی انقلاب دوره فوریت های پزشکی را گذرانده بودم، اما با احساس تکلیف به واحد ش.م.ر پیوستم و از تجربیاتم در بهداری در این خصوص استفاده کردم و مجموعه در مان ش.م.ر را در بهداری تشکیل دادم.
هدهدی فرمانده تیپ پدافندشیمیایی23 نصرت در پایان با اشاره به سیر تکاملی این گردان تا تشکیل تیپ خاطرنشان کرد: در 18 خرداد 1365 به عنوان فرمانده تیپ 23 نصرت برگزیده شده و تا پایان جنگ و صدور قطعنامه این مسئولیت را به عهده داشتم و با پایان یافتن جنگ به تهران آمدم و پس از گذراندن آموزش های لازم، جانشین پدافندی شیمیایی نیروی زمینی مشغول خدمت شدم.
ادامه دارد...